Çagin Soylusunu Rahmetle Aniyoruz
Ömrünü medeniyet mirasimizin yeniden insasina ve ihyasina adayan Kurucu Genel Baskanimiz Mehmet Akif Inan’i, vefatinin 12. yildönümünde rahmet ve minnetle yad ediyoruz.
“Bitirip su kuru kara ekmegi/Göç etsem diyorum yar ellerine” misralariyla aidiyetini belirterek vuslat arzusunu dile getiren Kurucu Genel Baskanimiz Mehmet Akif Inan, yar ellerine göçeli 12 yil oldu. 1940 yilinda Urfa’da dünyaya gelen Akif Inan, 6 Ocak 2000’de Hakk’in rahmetine kavustu. Çevresine ümit asilayan, vatan topraklarini kireçle boyanmis beyaz taslarla sinirlamayan, ezanin okundugu cografyayi vatan bilen, yüzü sehirlerin anasi Mekke’ye dönük bir hayat süren Akif Inan, durusu, tavri, mimikleri, ifadeleri ve üslubuyla tam bir uygarlik savasçisi ve çagin soylusuydu.
‘Yedi Güzel Adam’in en aksiyoner olaniydi ve destansi yasadi. Edebiyat ve Mavera dergilerinin kuruculari arasinda yer almakla kalmayip, edebiyat ve siir dünyamiza izlerini birakirken, ‘sendikacilik kavramina getirdigi anlam’ ile yeni bir baslangicin da temellerini atarak aramizdan ayrildi.
“Ölüm bir tohumsa kefen zarinda/Gün olur fiskirir bir orman olur” demisti. Adeta attigi tohumun bir ormani olusturacagini, çinarlasacagini umut ediyordu ve umuduna nail oldu. 220 bin üye sayisini asan Egitim-Bir-Sen ve 550 bin üye sayisini geride birakan Memur-Sen ile Kudüs Sairi’nin baslattigi mücadeleyi destanlastirmak için adanmislikla çalisanlar; “Kim demis her seyin bitisi ölüm/Destanlar yayilir mezarimizdan” sözünde onu hakli çikarmak için çalismayi ve O’nu rahmet, minnet ve özlemle anmayi sürdürecektir.
“Uygarligindan koparilan toplum, tükenisin trajedisini yasiyordur” derdi. Toplumun ruh kökü saglamsa, uygarligin temelleri köklü ise bir gün trajedinin sona erecegini biliyordu. Kaygisi ve kavgasi medeniyet mücadelesiydi. ‘Anami sorarsaniz, Büyük Dogudur’ derken, gittigi her yerde Necip Fazil’in solugunu hissettiriyor; Anadolu’yu karis karis geziyor, “Uykumu çarmiha gerdi sorular” sözleriyle beynine hücum edeni, yürek yanginini ifade ediyor, “Yaslasam gövdemi karli daglara” diyordu. Kimlik ve kisilik bütünlügü içerisinde yasadi. Düsünsel bütünlük ve tutarliligi herkes tarafindan takdir gördü.
Akif Inan, çagi kurtarmanin mücadelesini yasam tarzi haline getirmisti. “Çagi kurtarmanin bir eylemidir/Çagdisi görünen ilgimiz bizim”, “Yoluna dikenler döken ellerin/Gün gelir görülür hep kurudugu” diyerek, karsilasilan zorluklarin ve engellerin, mücadelede israri elden biraktirmamasini tavsiye etmeyi ihmal etmedi.
Sendikaciligi asla sinif ve zümre için yapilacak ugras olarak görmedi. Terin ve gözyasinin renginin ayni oldugundan hareketle emek ve ekmek mücadelesini mesru bir hak olarak gördü. “Türkümüz dünyayi kardes bilendir/Gökleri insanin ortak tarlasi” derken, mücadeleyi evrensellestirip, “Hangi düsüncede olursa olsun, hangi fikir kalibi içinde olursa olsun, onun bir insan olarak kabul görmesi lazim. Inancindan dolayi horlanmamasi lâzim, isterse benim inancimin ziddi olsun. Ben ona da hakk-i hayat taninmasinin kavgacisiyim’ demeyi ihmal etmedi.
Eylem adamiydi. Her dem diri olmayi ve aksiyonerligini eylem adami olusuna borçluydu. “Her eylem yeniden diriltir beni/Nehirler düslerim göl kenarinda” dizesi, sendikaciliginin disa vurumuydu. “Büyük rüyalarla geçmisse ömür/Hiç yanmam ölümün her çesidine” diyerek rüyasini sürdürmeyi geride kalanlara birakarak aramizdan ayrilan, Urfa’da Harran Kapisi’nin disindaki ‘Semt-i Hâmüsan’da ebedi uykusunda, biraktigi destani yasatanlari izleyen uygarlik savasçisini, çagin soylusunu, kendi dizeleriyle kendisini anlatmaya çalistigimiz Kudüs Sairi Mehmet Akif Inan’i rahmet, minnet ve özlemle aniyoruz.
