Milli Irade Yok Sayilmistir

Anayasa Mahkemesi’nin, basörtüsünün üniversitelerde serbest birakilmasina iliskin Anayasa degisikligini iptal kararinin gerekçesi, bir çeliskiler kumkumasi olarak kararin bir gerekçeye dayali alindigini degil, gerekçenin karara uydurularak zorlamalarla yazildigini ortaya koymaktadir. Gerekçe, kararin kendisinden daha vahim sonuçlar dogurmaktadir.

Anayasa Mahkemesi, “Egemenlik kayitsiz sartsiz milletindir” esasina göre kurulan Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nde millet iradesinin tecelligâhi olan TBMM’nin gerçeklestirdigi bir anayasa degisikliginin esasina dahlederek, milletin devlet nezdinde bir agirliginin olmadigi, milletin bir anayasa yapacak rüste sahip olmadigi düsüncesini uygulamayla sergilemistir.

Anayasa Mahkemesi, kendisini milli iradenin yerine koyarak, Meclis’in yetkilerini yok saymistir.

Mahkeme’nin gerekçeli kararindan ögreniyoruz ki; karar, vehimler, olasiliklar, hayaller üzerine bina edilmistir. Bugüne kadar basörtülülerin basi açiklarla bir arada baris ve huzur içerisinde yasadiklari, hatta bir aile içerisinde bile basi açik- basi örtülü bireylerin bir arada baris içerisinde yasadigi görmezden gelinerek, basörtüsü düzenlemesinin “farkli yasam tercihlerine, siyasal görüslere veya inançlara sahip insanlar üzerinde bir baski aracina dönüsmesi olasiligi” bulundugu vehminden hareketle farkli yasam tercihine, siyasi görüse veya inanca sahip olma olasiligi olan kisilere Anayasa Mahkemesi yasam tercihi, siyasi görüs ve bir ideoloji dayatmistir.

Üniversiteler; farkli görüslerin, siyasi, sosyal ve bilimsel tartismalarin egemen oldugu, olmasi gerektigi mekanlardir. Toplumda hiçbir sorun teskil etmeyen kilik kiyafet ile ilgili düzenleme gerekliligini üniversitelere dayatmak, hem üniversitelerin bu olagan islevine hem de Anayasa’da öngörülen bilimsel, kolektif ve diger entelektüel özgürlükler manzumesine ters düsmektedir. Üniversiteler kisla degildir. Ögrencilerin belli bir davranis, düsünce ve inanç modeline sokulmasinin hiçbir gerekçesi olamaz.

Demokrasiyi ve hukukun üstünlügünü benimsemis bir ülkede, hukuki degerlendirmelerin dayanagi varsayimlar degil, hukuk kurallaridir.

Bir zorlama sonucu verilmis olan bu gerekçeli kararla, milletin seçtigi vekiller artik Anayasa degisikligi yapamayacak hale getirilmistir. Bundan sonra yapilabilecek Anayasa degisiklikleri, zorlamalarla, Anayasa’nin degistirilemez maddeleriyle ilintilendirilerek engellenecektir. Anayasa Mahkemesi’nin gerekçeli karari, böyle tehlikeli bir yolu açmaktadir.

Türkiye, 1960 darbesinden baslayarak bütün darbe ve sonuçlariyla hesaplasmadan gerçek bir demokrasiye asla kavusamayacaktir. Özellikle 1960 darbesi; sonuçlari, olusturulan kurumlariyla, tekrar gözden geçirilmeden bu gibi antidemokratik sonuçlardan kurtulmak mümkün olmayacaktir.

Gelinen bu nokta, Mahkeme’nin yapisinin degismesiyle ilgili aciliyeti de ortaya koymaktadir.  Bununla birlikte insanimizda adalet kurumlarina olan güven duygusunun tekrar olusabilmesi için darbe artigi bütün kurumlarin tekrar gözden geçirilmesi, siyasilerle beraber aydinlarin da bir sorumlulugudur.

Türkiye’de demokrasiden dem vuran bütün kesimlerin, sonuçlari itibariyla bu gerekçeleri gözden geçirmesi ve tepkisini buna göre ortaya koymasi gerekmektedir. Bu karar, sadece Anayasa’nin 10. ve 42. maddeleriyle ilgili bir düzenlemenin iptali manasina gelmemekte, Anayasa Mahkemesi üyelerinin kendilerini yasa yapar konuma tasimalari, kuvvetler ayriligi ilkesini ortadan kaldirmalari, Meclis’i ve onu olusturan millet iradesini yok saymalari, ayni zamanda Anayasa’nin çignenmesi anlamina da gelmektedir.