Sinav Sistemini Degistirmek Yetmiyor
Yüksekögretime Geçis Sinavi (YGS) sonuçlari açiklandi. YGS’ye 1 milyon 487 bin 626 aday girmis, bunlardan, 180 ve üzeri puan alan 1 milyon 233 bin 580 kisi ikinci asama sinav olan Lisans Yerlestirme Sinavi’na (LYS) girmeye hak kazanmistir.
1 milyon 473 bin 337 adayin sinavda puani hesaplanirken, 14 bin 156 adayin puani hesaplanamamistir. Sinavda 70 bin 248 aday 140 puanin altinda kalarak, tercih yapma hakkini elde edememistir.
Karadeniz, Dogu Anadolu ve Güneydogu Anadolu bölgelerinden hiç basarili il çikmazken; geçmiste oldugu gibi Hakkari, Ardahan ve Sirnak en basarisiz iller olarak sonlarda yer almistir.
Sorularin yüzde 10’unu bile yapamayan 70 bin kisi, yüzde 20’sini yapamayan yaklasik 200 bin kisi bulunmaktadir.
ÖSYM Baskani Ünal Yarimagan’in açiklamasinda yer alan bir ayrinti, egitimde bir baska sorunun tüm acimasizligiyla sürdügünü göstermektedir. Yarimagan, 34 adayin “kilik kiyafet” nedeniyle sinavlarinin geçersiz sayildigini belirtmektedir. Öncelikle egitimimiz, basta kilik kiyafet yasagi olmak üzere çagdisi tüm yasaklardan arindirilmalidir.
YGS’de ortaya çikan sonuçlar, egitim sisteminin ciddi bir sekilde gözden geçirilmesi gerektigini göstermektedir. Burada asil yapilmasi gereken, sonucu konusmak yerine, bu sonuca götüren sebepleri arastirmaktir.
Ortaya çikan tablo, sinav sistemini degistirmekle, her yil tekrarlanan basarisizliklarin giderilemeyecegini ortaya koymustur.
Basarisizliklarin ve üniversite kapilarindaki yigilmalarin önüne geçebilmek için, mesleki egitime agirlik verilmeli; sinav odakli sistemden vazgeçilerek, yönlendirmeye dayali bir geçis sistemi olusturulmalidir. Sinavlarda alinan bu sonuçlar egitim süreçlerinin yönlendirmeye dayali anlayisla planlanmadigini, sinav odakli ve sonucu degerlendirme anlayisiyla yürütüldügünü göstermektedir.
Bunun yaninda, ortaögretimde sayica çok fazla olan lise türleri ortadan kaldirilarak, akademik liseler ve meslek liseleri seklinde iki tür okul uygulamasina geçilmelidir. Ilkögretimden ortaögretime geçis ise ögrencilerin ilgi ve yeteneklerine göre bu lise türlerine yönlendirilmesi suretiyle gerçeklestirilmelidir.
Egitim sisteminin temel yapisi gözden geçirilmelidir. Egitimin niteligi, okullarin altyapisi irdelenmeli, ögretmen ihtiyaci acilen karsilanmalidir. Ülkemizdeki sorunlarin ana kaynagini olusturan egitimde firsat esitsizliginin giderilmesiyle kalkinmanin ülke geneline homojen biçimde yayilmasi ve sosyal barisin gerçeklesmesi saglanacaktir. Özellikle Dogu ve Güneydogu Anadolu illerindeki ögretmen açigi, vekil, ücretli ve sözlesmeli ögretmenlerle degil, kadrolu ögretmen atanarak giderilmelidir. Basta bu bölgeler olmak üzere kalkinmada öncelikli yöreler cazip hale getirilmeli ve buralarda görev yapan ögretmenlere ‘yöre tazminati’ ödenmelidir.
Sorunlarimizi insana deger veren bir anlayisla çözmemiz gerekir. Egitim sorunlarini güvene dayali, yeteneklere önem veren ve sinavsiz bir anlayisla çözebiliriz. Yönlendirme, egitim sistemine hâkim olmalidir.
Egitimde sürece deger verilmelidir. Ögretmenlerin ögrenciler üzerindeki degerlendirmeleri ve yönlendirmeleri belirleyici olmalidir.
